Flats & Sharps (UK) Bluegrass Stamineeke Webbekom (25-09-2023) reporter & photo credits: Freddie info club: Stamineeke info band: Flats & Sharps © Rootsville 2023

Vandaag waarschijnlijk het laatste concert op de binnenkoer hier in 't Stamineeke te Webbekom al mag het voor ons zolang het droog is wel hier verder gaan. Op een droge wintermaand ondergedompeld in een warme fleece met rondom ons enkele vuurkorven, het zou tijdens de koudere en donkere periode van 't jaar enkel voor extra warmte zorgen hier deze plaats. Think about it ;-)

De koude begint stilaan zijn plaatsje in te nemen in ons leven maar toch was het befaamde koertje van 't Stamineeke weerom aangenaam gevuld met warme harten van de hier steeds aanwezige muziekliefhebbers. De warme fleeces waren allemaal aan de man (en vrouw) gebracht en zo overheerste hier een aangename sfeer op deze koer. Het was enkel nog wachten op de muzikanten.

Het zou zo maar kunnen dat Bill Monroe uit Kentucky op het einde van de fifties zijn zonen zou hebben uitgezonden richting UK en het daarom is dat nu misschien diens kleinzonen het Verenigd Koninkrijk komen onder te dompelen met uitstekende 'Bluegrass'. Dit was mijn eerste indruk bij het horen van 'Flats & Sharps' uit het Britse Cornwall, en zo krijgt Maaike hier nog eens een oerdegelijke en authentieke stringband op bezoek. Niet zo maar een Bluegrass formatie maar eentje die zelfs een volle 'Royal Albert Hall' in Londen wist te overtuigen.

Deze akoestische formatie brengt ons onvervalste bluegrass en bestaat uit Mickey Ponsford op madoline, Danny Hart gewapend met banjo en fiddle, Josh Warner op de akoestische gitaar en Liam Fitzharris vergezeld van die warme sound van een contrabas. Voeg daarbij nog eens de uitstekende samenzang van dit viertal en we zitten zo gebeiteld voor een hoogstaand avondje incluis de droge Britse humor van Mickey.

Vorige zondag zag ik ze ook al aan het werk op het 'Busker festival' in Aarschot maar toen stonden ze verspreid over het ganse podium. Vandaag is het zoals het hoort te zijn bij een zichzelf respecterende bluegrass band en dat is samen achter één 'Mic' waardoor de 'close harmony' nog eens extra in de verf wordt gezet en dat is toch waar deze muziek strekking om draait.

Wanneer wij, verzonken in onze gedachten, nog in Webbekom zitten hebben zij het meteen over West-Virginia en doen ze meteen ook alle monden open vallen hiet in 't Stamineeke'. Hun close harmony klinkt gewoon hemels en dit samen met hun akoestische instrumenten laten we ons door hen meedrijven in een roes van meer dan uitstekende bluegrass.

Niet onder het mum van 'Murder Ballads' maar gedreven door de muziek zoals hij hoort te klinken komen in eerste instantie ook Mickey en Danny op het voorplan te treden. In hun bagage hebben ze uiteraard ook hun laatste album 'In The Glass' (2022) zitten waardoor we door Mickey ruimschoots worden bedankt om er achter te vragen. Helaas is er hier vanavond geen ruimte voor een 'Square Dance', en zat Inge daar niet op te wachten?

De droge Britse humor van Mickey krijgen we gewoon als extra er bij en zijn performance doet me denken aan Kevin Roland van de 'Dexy's Midnight Runners', uiteraard is dit geen bluegrass. Ook Danny krijgt zijn 'moment de gloire' hier in Webbekom en samen met zijn banjo brengt hij ons met enkele drinkin' songs een beetje terug in de tijd waarbij de Ierse folk wat op de voorgrond komt, en zo zitten we plots niet meer in 't Stamineeke' maar in 'The Irish Rover' in Dublin helaas zonder Guinness.

Ook deze 'Flats & Sharps' maken tijd om ons een vertederende 'Love Song' te brengen zoals eentje over 'Honey'. Met Ray gaat terug meer uptempo en wordt het alsmaar moeilijker om stil te blijven zitten en dit door toedoen van die aanstekelijke banjo tunes. Een nummer ook over hun favoriete stationneke en dat was niet dat kleine met zijn zeven wagentjes.

Het moet zijn dat die van 'Flats & Sharps' toch ook een fleece konden gebruiken want zo werd er beslist van set 1 meteen naar het tweede gedeelte te laten overlopen. Voor de aanwezige bezoekers niet gelaten want wij kwamen iedere seconde intens te beleven. Hun uitstekende bluegrass nummers kwamen op ons af waardoor we zelfs niet de tijd kregen om even aan onze pint te nippen.

Ook Liam Fitzharris werd in de spotlights gezet en dit als iemand met een 'face of a criminal but with the heart of an angel' en zo kwamen we toch met 'Blue Moon of Kentucky' uit in 1945 bij eentje van 'Bill Monroe & The Blue Grass Boys'. That's the real spirit!

Terug genieten dan van hun uitstekende samenzang en nog betere bluegrass met nummers als 'Boat' en ja hoor, ze hebben het allemaal bij op CD maar ook op die warme vinyl. Met nummers over vriendschap maar ook regelrechte campfire songs maar ook met een 'Little Girl of Mine in Tennesee' voelen we dat het einde van dit hoogstaand bluegrass concert hier stilaan aan zijn einde komt.

We krijgen nog het heerlijke 'I'm Doin' Fine' en zo sluiten deze 'Flats & Sharps' hier in 't Stamineeke af met 'I Was Born To Be With You' en we willen het nog graag geloven ook. We hebben genoten van het fijn fingerpickin' op de banjo, de tempo regelende mandoline, de ritmes van de akoestische gitaar en uiteraard ook de warme grooves van die double bass maar zo vertrekken uit Webbekom...dat is uit de boze.

Nog eens alles geven dan op de bisser 'My Walkin' Shoes Don't Fit Me Anymore' en zo is hier vanavond iedereen een trouwe bluegrass fan geworden met dank aan Kurt van Rootstown om deze formatie tot hier in dit cultuurcafé te brengen. Wil je nog genieten van deze 'Flats & Sharps'? Dat kan nu donderdag op het 'Buskerfestival in 'GC De Wildeman' te Herent en op zaterdag 30 september in 'CC Muze' te Zolder. Ik zou zeggen van NIET TE MISSEN! Tijd om terug naar de prairies van Gevarenwinkel te trekken al moest Leentje als 'sugar Babe' helemaal alleen terug richting Hoegaarden.

Cheers to Maaike, Kristel en Silke